Όπως και κάθε χρόνο έτσι και φέτος πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής.
Μέρα 1η
Οι εκδηλώσεις άρχισαν στις 25 Ιουλίου το βράδυ με την λεγόμενη "πρώτη μέρα" όπου η διοργάνωση δίνεται σε χωριανό μας (και όχι στην αδελφότητα). Αν και ως ένα βαθμό η πρώτη μέρα είναι "ανιχνευτική" εντύπωσή μου είναι πως τα πράγματα ήταν λιγο υποτονικά.
Παράπονα εκφράστηκαν από τον κόσμο για την τιμή του "μεζέ" (κατσικάκι ψητό) που ήταν ομολογουμένως τσιμπημένη (περί τα 16€/κιλό) ενώ απουσίαζαν φτηνότερα εδέσματα άλλων χρόνων όπως σουβλάκια (ή τουλάχιστον ο γράφων δεν είδε). Νομίζω σε καιρούς κρίσης καλό θα πρέπει να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί.
Μέρα 2η
Η επόμενη μέρα 26, ξεκίνησε με δοξολογία στην Αγ. Παρασκευή μετά αρτοκλασία και έπειτα μοιράστηκε πίτα με τσίπουρο και ασφαλώς ακολούθησε χορός με κλαρίνα.
Κλαρίνο "ακούστηκε" και στο κοιμητήριο στο τάφο της γιαγιάς Σιάννας (οικ. Ζέκη). Μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή.
Το βράδυ είχαμε τις κύριες εκδηλώσεις του πανηγυριού. Το φαγητό εξαιρετικό (γιαχνί πρώτο και ρίζι δεύτερο με μοσχαρίσιο κρέας, σαλάτες, φέτα, κρασί και τσίπουρο) ικανοποίησε τους πιο πολλούς. Φέτος συγκινητική ήταν η παρουσία ξένων φοιτητών φιλοξενούμενων του Παν. Ιωαννίνων που χόρεψαν και μας τίμησαν ντυμένοι με παραδοσιακές στολές. Κάποια στιγμή αρκετά αργότερα με στολές εμφανίστηκαν για δεύτερη χρονιά και οι "μεγαλύτεροι" του χωριού που με την σειρά τους έδειξαν ότι ούτε αυτοί ξέχασαν να χορεύουν ούτε ο χρόνος αλλοίωσε την διάθεσή τους και το κέφι τους για χορό.
Ο νέος Καλλικρατικός δήμος που πλέον ανήκει το χωριό μας (Ζίτσας) είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξουν οι συνήθεις επίσημοι που τιμούν με την παρουσία τους το χωριό τέτοιες ημέρες. Δυστυχώς δεν συγκράτησα τα ονόματά τους και τις ιδιότητές τους να σαν τους αναφέρω, ίσως με καποιο σχόλιο κάποιος μας διαφωτίσει.
Ωστόσο στην συνέχεια λίγο το (πολύ) κρύο και ο αέρας, λίγο τα πολλά πένθη φέτος, αλλά και ότι ήταν καθημερινή μέρα είχε σαν αποτέλεσμα ο χορός να μην κρατήσει έως πολύ νωρίς την επόμενη μέρα αλλα αντίθετα να τελειώσει μάλλον νωρίς (5πμ) ενώ είχε αρκετά κενά..
Μέρα 3η
Το κλήμα την επόμενη μέρα 27 ήταν σημαντικά καλύτερο (μερα Αγ. Παντελεήμονα) όπου το πανηγύρι κύλησε ομαλά με πολύ κέφι και διάθεση. Προηγήθηκαν οι γνωστές αθλοπαιδιές και η βράβευση των παιδιών που συμμετείχαν.
Ακολούθησαν πολυφωνικά άσματα από το πολυφωνικό της Αετόπετρας δίνοντας μια ιδιαίτερη νότα στις εκδηλώσεις. Το χορευτικό αποτελούμενο από δικά μας παιδιά (Αετοπετρήτες) αλλά και μερικούς μουσαφίρηδες, προσέφερε για ακόμα μια φορά εξαιρετικό θέαμα.
Το γλέντι κράτησε μέχρι πρωίας αυτή την φορά και παρά την απουσία πολλών χωριανών (πένθη, καθημερινή) αυτοί που ήταν εκεί αναπλήρωσαν με το παραπάνω.
Άντε και του χρόνου.
Μέρα 1η
Οι εκδηλώσεις άρχισαν στις 25 Ιουλίου το βράδυ με την λεγόμενη "πρώτη μέρα" όπου η διοργάνωση δίνεται σε χωριανό μας (και όχι στην αδελφότητα). Αν και ως ένα βαθμό η πρώτη μέρα είναι "ανιχνευτική" εντύπωσή μου είναι πως τα πράγματα ήταν λιγο υποτονικά.Παράπονα εκφράστηκαν από τον κόσμο για την τιμή του "μεζέ" (κατσικάκι ψητό) που ήταν ομολογουμένως τσιμπημένη (περί τα 16€/κιλό) ενώ απουσίαζαν φτηνότερα εδέσματα άλλων χρόνων όπως σουβλάκια (ή τουλάχιστον ο γράφων δεν είδε). Νομίζω σε καιρούς κρίσης καλό θα πρέπει να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί.
Μέρα 2η
Η επόμενη μέρα 26, ξεκίνησε με δοξολογία στην Αγ. Παρασκευή μετά αρτοκλασία και έπειτα μοιράστηκε πίτα με τσίπουρο και ασφαλώς ακολούθησε χορός με κλαρίνα.Κλαρίνο "ακούστηκε" και στο κοιμητήριο στο τάφο της γιαγιάς Σιάννας (οικ. Ζέκη). Μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή.
Το βράδυ είχαμε τις κύριες εκδηλώσεις του πανηγυριού. Το φαγητό εξαιρετικό (γιαχνί πρώτο και ρίζι δεύτερο με μοσχαρίσιο κρέας, σαλάτες, φέτα, κρασί και τσίπουρο) ικανοποίησε τους πιο πολλούς. Φέτος συγκινητική ήταν η παρουσία ξένων φοιτητών φιλοξενούμενων του Παν. Ιωαννίνων που χόρεψαν και μας τίμησαν ντυμένοι με παραδοσιακές στολές. Κάποια στιγμή αρκετά αργότερα με στολές εμφανίστηκαν για δεύτερη χρονιά και οι "μεγαλύτεροι" του χωριού που με την σειρά τους έδειξαν ότι ούτε αυτοί ξέχασαν να χορεύουν ούτε ο χρόνος αλλοίωσε την διάθεσή τους και το κέφι τους για χορό.
Ο νέος Καλλικρατικός δήμος που πλέον ανήκει το χωριό μας (Ζίτσας) είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξουν οι συνήθεις επίσημοι που τιμούν με την παρουσία τους το χωριό τέτοιες ημέρες. Δυστυχώς δεν συγκράτησα τα ονόματά τους και τις ιδιότητές τους να σαν τους αναφέρω, ίσως με καποιο σχόλιο κάποιος μας διαφωτίσει.
Ωστόσο στην συνέχεια λίγο το (πολύ) κρύο και ο αέρας, λίγο τα πολλά πένθη φέτος, αλλά και ότι ήταν καθημερινή μέρα είχε σαν αποτέλεσμα ο χορός να μην κρατήσει έως πολύ νωρίς την επόμενη μέρα αλλα αντίθετα να τελειώσει μάλλον νωρίς (5πμ) ενώ είχε αρκετά κενά..
Μέρα 3η
Το κλήμα την επόμενη μέρα 27 ήταν σημαντικά καλύτερο (μερα Αγ. Παντελεήμονα) όπου το πανηγύρι κύλησε ομαλά με πολύ κέφι και διάθεση. Προηγήθηκαν οι γνωστές αθλοπαιδιές και η βράβευση των παιδιών που συμμετείχαν.
Ακολούθησαν πολυφωνικά άσματα από το πολυφωνικό της Αετόπετρας δίνοντας μια ιδιαίτερη νότα στις εκδηλώσεις. Το χορευτικό αποτελούμενο από δικά μας παιδιά (Αετοπετρήτες) αλλά και μερικούς μουσαφίρηδες, προσέφερε για ακόμα μια φορά εξαιρετικό θέαμα.
Το γλέντι κράτησε μέχρι πρωίας αυτή την φορά και παρά την απουσία πολλών χωριανών (πένθη, καθημερινή) αυτοί που ήταν εκεί αναπλήρωσαν με το παραπάνω.Άντε και του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου